நீங்க மலையாளமா? தமிழா?

என்னோட அப்பா வீட்டிலே ஆந்திராவிலே இருந்து அப்பாவின் கொ.தா. வந்த கதையைப் போன ஏப்ரல் புத்தாண்டுக்குப் போட்ட பதிவிலே பார்த்திருப்பீங்க.  ஆகவே எங்க வீட்டிலே யுகாதி, தமிழ் வருஷப் பிறப்பு, விஷுனு எல்லாமுமே கொண்டாடுவாங்க.  சமையல்லேயும் அவியல், எரிசேரினு பண்ணறது உண்டு.  இப்போ நாம எரிசேரியை எப்படிப் பண்ணறதுனு பார்க்கலாமா?

கல்யாணம் ஆகித் தலைப் பொங்கல்!  மாமியார் வீட்டிலே இருக்கோம்.  போகி ஆச்சு.  மறுநாள் பொங்கலுக்குத் தனிக்கூட்டுனு மாமியார் சொல்லவும், அந்தப் பெயரே புதுசாக இருந்தது எனக்கு.  அது எப்படிச் செய்யறதுனு கேட்டுத் தெரிஞ்சுண்டேன்.  அப்போ அவங்க கேட்டாங்க, எரிசேரி உங்க வீட்டிலே கிடையாதானு! எரிசேரி என்றதும் நாக்கைத் தீட்டிக் கொண்டு, "சேனைக்கிழங்கிலேயும், வாழைக்காயிலும் செய்வாங்களே." என்றேன்.  தனிக்கூட்டுக்கும் சேனை, வாழை சேர்ப்பதால் மாமியாரும் அதே தான் என்றார்.  மற்ற விபரங்கள் தெரியாததால் நானும் மறுநாள் எரிசேரிக்குக் காத்திருந்தேன்.  சாப்பிடும்போது தனிக்கூட்டு மட்டுமே பரிமாறப் பட்டது.  எரிசேரியைக் காணொம்.  இதோ வரும், அதோ வரும்னு காத்திருந்தது தான் மிச்சம்.  வரலை.  அப்புறமா மெல்ல என் கடைசி நாத்தனாரைக் கேட்டேன்.  எரிசேரி பண்ணலையானு.  அவளோ, ராத்திரிக்கு என்றாள்.  ராத்திரியும், மிச்சம் இருந்த கூட்டை எல்லாம் ஒன்றாக்கி, மேலும் காய்களை நறுக்கிப் போட்டு ரசத்தையும் அதோடு சேர்த்துக் கொதிக்க விட்டுக் கொண்டிருந்தனர்.  எரிசேரி பண்ணறாப்போல் தெரியலை.  திரும்பவும் மாமியாரிடம் கேட்டேன்.  "எரிசேரிக்கு நான் வேணாக் காய்கள் நறுக்கவா? " மாமியாரோ, "எதுக்கு?  அதான் கொதிக்கிறதே அடுப்பில்!" என்றார்.  இது எரித்த குழம்பு னு நான் சொல்ல, அதான் எரிச்சேரி என அவர் அழுத்தம் கொடுத்துச் சொல்ல, மயக்கமே வந்துடுச்சு எனக்கு.  நான் "இது எரிசேரி இல்லைனு சொல்ல, "பின்னே, எப்படிப் பண்ணுவாங்க" னு அவங்க கேட்க நானும் விவரித்தேன்.  ஐய,  அதெல்லாம் பண்ண மாட்டோம்னு சொல்லிட்டாங்க.  அப்புறமா நான் எரிசேரி பண்ணிக் காட்டி அவங்களையும் சாப்பிட வைச்சது தனிக்கதை!

எரிசேரி எப்படிப் பண்ணறது பார்க்கலாம் அடுத்து!