உணவே மருந்து! கேழ்வரகு 1

அடுத்து என்ன எழுதுவது என யோசிக்கையில் எங்கள் ப்ளாகில் நெல்லைத் தமிழர் சிறுதானியம் சாப்பிடுவதற்குப் போட்டிருந்த கருத்து என்னை யோசிக்க வைத்தது. பலரும் சிறு தானியங்களை அன்னியமாகவே நினைக்கின்றனர்.அவை நம் நாட்டு தானியங்களே! ஆதி காலத்தில் மனிதன் அதிகம் சாப்பிட்டு வந்தது சிறுதானியங்களே ஆகும். அதுவும் மழை அதிகம் பெய்யாத வறட்சி மாவட்டங்களான ராமநாதபுரம் போன்ற ஊர்களில் உள்ள மக்கள் அதிகம் சிறுதானியங்களே சாப்பிட்டிருக்கின்றனர். இன்னமும் சாப்பிடுகின்றனர். முன்னெல்லாம் விவசாய வேலை செய்யும் கூலிகள், பெரும்பாலான விவசாயிகள் அரிசி விளைவித்தாலும் அவர்கள் வீடுகளில் சிறுதானியங்களே சமைத்துச் சாப்பிட்டு வந்திருக்கிறார்கள். அரிசிச் சோறு என்பது என்றோ ஓர் நாள் விசேஷ தினங்களில் சாப்பிடும் ஒன்றாக அவர்களுக்கு இருந்து வந்தது. அரிசிச் சோறு சிலரின் கனவாகக் கூட இருந்திருக்கிறது. இதை ஓர் திரைப்படப் பாடல் மூலமும் அறிகிறோம்.

"நித்தம் நித்தம் நெல்லுச் சோறு!
நெய் மணக்கும் கத்திரிக்காய்!" எனக் கதாநாயகி கனவு காண்கின்றாள். இதிலிருந்து நெல்லுச் சோறு என்பது எல்லோரும் எப்போதும் சாப்பிட்டு வந்ததில்லை எனத் தெளிவாகிறது.

வட மாநிலங்களிலும் சோளம் முக்கிய உணவாக இருந்து வருகிறது. சோளம், கம்பு ஆகியவற்றில் அவர்கள் ரொட்டி செய்து உண்பார்கள்.  என் சிறு வயதில் அரிசிச் சோறு ஒரு வேளை தான் சாப்பிட்டு வந்திருக்கோம்.  அம்மா அதிகம் கேழ்வரகு சமைப்பார். அதிலேயே சப்பாத்தி, பூரி, களி, உப்புமா, தோசை, அடை, கூழ் போன்றவை செய்திருக்கார். கேழ்வரகை ஊற வைத்து முளைக்கட்டிப் பின்னர் அதை வெயிலில் உலர்த்தி அல்லது இரும்புச் சட்டியில் வறுத்துப் பொடியாக்கி அதை வஸ்த்ராயனம் செய்து ராகி மால்ட் என்னும் பாலில் போட்டுச் சாப்பிடும் பொடி தயாரிப்பார்.  கடைகளில் ரகோடின் என்னும் பெயரில் விற்கும் பவுடரை விட இது நன்றாகவே இருக்கும்.  சிறு குழந்தைகளுக்கும் முதல் திட உணவாகக் கேழ்வரகுக் கூழ் கொடுப்பது உண்டு. ஒவ்வொன்றாகப் பார்க்கும் முன்னர் கேழ்வரகின் வரலாறை அறிவோம்.

விக்கிபீடியாவின் துணையுடன்!

கேழ்வரகு நம் நாட்டில் நாலாயிரம் ஆண்டுகளுக்கும் மேல் உண்ணப்படுவதாகச் சொல்கிறது விக்கி பீடியா! இந்தியாவில் இருந்தே மற்ற நாடுகளுக்குச் சென்றிருக்கலாம் எனச் சிலரும் தென்னிந்தியா தான் இதன் பிறப்பிடம் எனவும் சொல்லப்படுகிறது. இன்னும் சிலர் ஆப்பிரிக்காவிலிருந்து இந்தியா வந்திருக்கலாம் எனவும் சொல்கின்றனர்.  எப்படியாயினும் இது வெப்பமண்டல, மித வெப்ப மண்டலப் பயிர் என்பதால் இந்தியாவில் பயிராக்கப்படுகிறது. தமிழ்நாடு, கர்நாடகம் அதிக அளவில் ராகி பயிரிடுவதில் முன்னணி வகிக்கின்றன. ஆந்திரா, ஒரிசா, குஜராத், மஹாராஷ்டிரா, உத்திரப் பிரதேசம், இமாசலப் பிரதேசம் ஆகிய  மாநிலங்களிலும் ஓரளவு பயிராகிறது. ஆப்பிரிக்கா, மடகாஸ்கர், இலங்கை, மலேசியா, சீனா, ஜப்பான் ஆகிய நாடுகளிலும் பயிராகிறது. இலங்கையில் இதை குரக்கன் என அழைக்கின்றனர்.

கேழ்வரகு சர்க்கரை நோயைக் கட்டுப்படுத்துகிறது.  கேழ்வரகை அதிகம் சாப்பிட்டால் பசி உணர்வு கட்டுப்படுவதோடு எடையும் அதிகரிக்காது. சேதமடைந்த திசுக்களைச் சரிசெய்து உடலில் நைட்ரஜன் நிலையைச் சமன்படுத்துகிறது. குழந்தைகளுக்குச் சிறு வயது முதலே கொடுத்து வந்தால் எலும்புகள் பலம் பெறும். வயதானவர்களுக்கும் இது ஓர் எளிதில் ஜீரணம் ஆகும் உணவு என்பதோடு எலும்புகள் வலுப்பெறும். கல்லீரல் கொழுப்பை அகற்றி உடலில் கொழுப்பின் அளவைச் சமன் செய்யும். ரத்த சோகைக்கு நல்ல உணவு. இதில் இரும்புச் சத்து நிறைந்திருப்பதால்  ரத்த விருத்திக்கு நல்லது. அதிகமாக உடல் உஷ்ணம் உள்ளவர்கள் கேழ்வரகைத் தொடர்ந்து உண்பதின் மூலம் உஷ்ணம் சமன்படும். ஆஸ்த்மா, கல்லீரல் நோய்கள், உயர் ரத்த அழுத்தம் போன்றவற்றிற்கும் புதிதாகப் பிள்ளை பெற்ற தாய்மார்களுக்குப் பால் சுரக்கவும் இது நல்லதொரு உணவாகப் பயன்படும்.